Kompulsywne objadanie się zostało uznane za jednostkę chorobową i wpisane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne do grupy zaburzeń odżywiania obok anoreksji, bulimii czy objadania się na noc. Jest to choroba, która ma podłoże emocjonalne. Wiąże się z brakiem poczucia własnej wartości i umiejętności radzenia sobie z codziennymi problemami. Na czym polega kompulsywne objadanie się i jak sobie poradzić z tym skomplikowanym zaburzeniem?

Kompulsywne objadanie się – przyczyny

Kompulsywne objadanie się polega na niekontrolowanym spożywaniu posiłków. Napady są nagłe, niekontrolowane, dotyczą pokarmów, które w danej chwili znajdują się w zasięgu chorej osoby. Objadanie się nie ma na celu zaspokojenia fizycznego głodu lecz rozładowanie napięcia, które towarzyszy chorej osobie.

Napady kompulsywnego objadania się kogą dotyczyć konkretnych potraw, ale również mogą polegać na spożywaniu wszystkiego, co tylko znajdzie się w zasięgu ręki chorej osoby. Warto wiedzieć, że chore osoby, poza momentami kompulsywnego objadania się, odżywiają się prawidłowo. Nie stosują środków wymiotnych, by zredukować wagę, nie uprawiają sportów w nadmiarze.

Kompulsywne objadanie się ma podłoże emocjonalne. Pojawia się w sytuacjach stresowych, gdy chory nie jest w stanie poradzić sobie z trudną sytuacją. Objadanie się pomaga rozładować stres. Drugim powodem jest unikanie podejmowania trudnych decyzji.

Walkę z nawykiem kompulsywnego objadania się warto rozpocząć od próby zakłócenia czynności. W takiej chwili warto wyjść na spacer czy wykąpać się.

Jak przestać się objadać?

Kompulsywne objadanie się problemem bardzo wstydliwym. Osoby chore mogą czuć się zażenowane brakiem kontroli nad swoim zachowaniem. Następnym uczuciem jest złość skierowana przeciwko własnym słabościom. Utrzymujące się poczucie winy może prowadzić do obniżenia nastroju, depresji czy nawet okaleczania się czy prób samobójczych.

Bardzo ważnym krokiem, który rozpoczyna leczenie jest przyznanie się przed najbliższymi do istnienie problemu żywieniowego. Jest to trudny moment, który wymaga odwagi. Bardzo ważne jest wsparcie, które po wyznaniu zaoferuje chorej osobie rodzina. Jest to element, który ma znaczący wpływ na powodzenie terapii.

Leczenie polega na rozpoczęciu terapii psychologicznej i psychiatrycznej. Bardzo ważna jest praca nad poczuciem własnej wartości, naprawienie stosunków z najbliższym otoczeniem, nauka metod radzenia sobie ze stresem czy zmiana nawyków żywieniowych.

Terapia może mieć charakter indywidualny, jak i grupowy. Grupa Anonimowi Jedzenioholicy będzie stanowić wsparcie w walce z problemem.